Odpowiedzialność za zalanie mieszkania
Osoby mieszkające w budynkach wielorodzinnych – blokach, bliźniakach czy też mieszkaniach jednorodzinnych o zabudowie szeregowej, mogą zetknąć się z problemem zalania mieszkania sąsiada, który mieszka niżej lub obok. Kto ponosi za to odpowiedzialność i na jakich zasadach?
Zasada odpowiedzialności
Odpowiedzialność za zalanie mieszkania kształtuje się na podstawie zasady winy z art. 415 Kodeksu Cywilnego. Wina zachodzi wówczas, gdy sprawcy szkody można postawić zarzut obiektywnej oraz subiektywnej niewłaściwości zachowania. Należy zauważyć, iż obiektywny element winy stanowi tzw. bezprawność, rozumianą jako sprzeczność działania lub zaniechania sprawcy z całym porządkiem prawnym, tj.:
- z konkretnym przepisem (naruszenie konkretnych nakazów lub zakazów),
- z zasadami współżycia społecznego
- lub innymi normami powszechnie stosowanymi i akceptowanymi w danym społeczeństwie (np. zasadami uczciwego obrotu czy dobrej wiary).
Subiektywny element winy dotyczy natomiast stosunku woli oraz świadomości działającego podmiotu do jego czynu.
Wobec powyższego winę można zatem przypisać konkretnemu sprawcy tylko wtedy, gdy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania z punktu widzenia obu tych warunków.
Zgodnie z brzmieniem art. 355 § 1 Kodeksu cywilnego dłużnik – czyli osoba, której zarzuca się winę w zalaniu mieszkania, jest zobowiązana do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju, czyli tzw. należytej staranności. Należy podkreślić, iż przypisanie określonej osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności.
Wina sprawcy szkody może polegać nie tylko na określonym działaniu, ale też na zaniechaniu tego podmiotu. Bezprawność zaniechania ma miejsce wówczas, gdy istniał obowiązek działania, występował zakaz zaniechania lub zakaz sprowadzenia skutku, który przez zaniechanie mógł być sprowadzony.
Ciężar udowodnienia szkody powstałej w związku z zalaniem mieszkania
To na poszkodowanym spoczywa ciężar dowodu w zakresie szkody. Poszkodowany jest obowiązany udowodnić:
- fakt zalania;
- fakt, że zalanie powstało na skutek działania lub zaniechania ze strony sprawcy zdarzenia;
- fakt, że działanie lub zaniechanie było przez sprawcę zawinione;
- wysokość wyrządzonej szkody.
Przesłankami odpowiedzialności deliktowej:
- zaistnienie szkody;
- wystąpienie zdarzenia, za które ustawa czyni odpowiedzialnym określony podmiot;
- związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy czynem niedozwolonym a szkodą w tej postaci, że stanowi ona jego zwykłe następstwo.
Szkoda w związku z zalaniem może polegać m.in. na konieczności osuszania mieszkania, wymiany płytek, odmalowania mieszkania, odremontowania, może obejmować koszty związane z opinią specjalisty w zakresie szkód, koszy związane z wymianą lub naprawą uszkodzonych przez zalanie mebli, sprzętów AGD, wykładzin oraz dywanów, a także innych ruchomości, które uległy zniszczeniu w wyniku zalania mieszkania.
Kto odpowiada za zalanie mieszkania?
Winę za zalanie mieszkania – w zależności od konkretnych okoliczności – można przypisać:
- Właścicielowi sąsiedniego mieszkania,
- deweloperowi, który już na etapie budowy popełnił błędy;
- producentowi danego sprzętu, np. pralki bądź wodomierza, jeśli montaż był wykonany prawidłowo lub został wykonany przez jego pracowników;
- zarządcy budynku, który nie przeprowadził przeglądu hydraulicznego;
- spółdzielni mieszkaniowej.
Wskazać winnego musi sam poszkodowany, co może wiązać się z dodatkowymi kosztami związanymi z ustaleniem sprawcy, np. opinią specjalisty, który określi przyczynę szkody i odpowiedzialnego z tego tytułu.
Przedawnienie roszczenia z tytułu zalania mieszkania
Zgodnie z art. 4421§ 1 Kodeksu Cywilnego roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.
Wobec powyższego nie należy zwlekać z przysługującym uprawnieniem do dochodzenia naprawienia szkody.
Aplikant radcowski Malwina Babut
Comments are closed.